Bəzən tale bir insana ard-arda elə zərbələr vurur ki, o ağrı artıq şəxsi dərd olmaqdan çıxır, susqun bir faciə tarixçəsinə çevrilir.
Klassik Xalq Cəbhəsi Partiyasının sədri Mirmahmud Mirəlioğlunun həyatı da məhz belə ağır sınaqlarla doludur. Onun siyasi mübarizələrlə yanaşı, şəxsi həyatında yaşadığı faciələr bir ailənin deyil, bütöv bir insan ömrünün necə sınadıldığını göstərir.
İlk yara...
1991-ci il… Müstəqilliyin ilk illəri, ölkənin çətin dövrü. Elə həmin ildə Mirmahmud Mirəlioğlu ata kimi ən ağır sınaqla üzləşir - cəmi 5 yaşlı oğlu qəza nəticəsində həyatını itirir. Bu itki onun həyatında heç vaxt sağalmayan ilk yara olur. Bir uşağın gülüşü ilə dolmalı olan ev, bir anda sükuta qərq olur.
Ümidlərin sındığı gün
Aradan illər keçir, amma tale geri çəkilmir. 2009-cu ilin oktyabrında bu dəfə 11-ci sinif şagirdi olan oğlu Mircəlil Fəttayev qəfil ürək tutmasından dünyasını dəyişir. Məktəbin qarşısında baş verən bu ölüm təkcə bir atanın deyil, onu tanıyan hər kəsin yaddaşında iz buraxır. Gəncliyin, arzuların və sabahın bir anın içində sönməsi ailə üçün yeni bir faciənin başlanğıcı olur.
Ata qəlbini parçalayan üçüncü zərbə
2012-ci ildə Mirmahmud Mirəlioğlu daha bir ağır xəbər alır - 28 yaşlı qızı Mahirə Fəttayeva qəfil dünyasını dəyişir. Gənc ana, ailəsinin dayağı, bir övladın ümidi olan Mahirə xanımın ölümü ailənin ağrısını bir az da dərinləşdirir. Bir ata üçün övladını torpağa tapşırmaqdan ağır heç nə yoxdur - bunu isə Mirəlioğlu artıq üçüncü dəfə yaşayır.
Ailəni izləyən ölüm kölgəsi
Faciələr bununla bitmir. 2016-cı ildə onun bacısı oğlu, 11-ci sinif şagirdi Ümid qəfil vəfat edir. Gənc yaşda sönən bu həyat ailədəki kədər zəncirinə daha bir həlqə əlavə edir. Sanki ölüm bu ailəni rahat buraxmır.
Son zərbə
2025-ci ilin dekabrı… Mirmahmud Mirəlioğlu üçün bu tarix bir daha qara hərflərlə yazılır. 18 yaşlı nəvəsi Müşfiq Fəttayevin meyiti tapılır. Gəncliyin astanasında olan bir həyat daha sona çatır. İlkin ehtimallara görə, ölüm səbəbi ürək tutmasıdır. Amma səbəbdən asılı olmayaraq, bu xəbər ailəni bir daha sarsıdır.
Bu, artıq bir nəslin üzərinə çökmüş faciədir — baba övladlarını, nəvəsini, qohumlarını bir-bir itirir.
Sükutla daşınan ağrı
Mirmahmud Mirəlioğlu ictimaiyyət qarşısında daha çox siyasi fiqur kimi görünür. Amma bu görünən tərəfin arxasında üç övladını, bir bacısı oğlunu və bir nəvəsini torpağa tapşırmış bir ata və baba dayanır. Onun həyatı göstərir ki, bəzən insan ən ağır mübarizəni tribunada yox, evinin səssizliyində aparır.
Bu faciələr bir daha xatırladır: ictimai simalar da insandır. Onların da sarsılan qəlbi, dağlanan yaddaşı və heç vaxt dolmayan boşluqları var./Yenisabah.az/
