Media
Yaxud “Allah qorusun” karantin tədbirləri
Şəxsi işlə bağlı bir günlüyə Gürcüstana, türklər yaşayan Borçalı bölgəsinə gedib qayıtdım. Yolda gördüklərimin oxuculara maraqlı olacağını zənn edirəm.
İlk növbədə, Gürcüstana keçiddə qabaqkı vaxtlara nisbətən sakitlik, müəyyən qayda-qanun yaranması sevindiricidir. Sərhədin heç bir üzündə insanları incitmirlər. Hərçənd, gürcü tərəfdə qabaqlar da belə problemlər olmurdu. Bəlkə biz sərhədi gecə yarısı keçdik, insanların, növbənin az olduğu vaxt idi, o üzdən rahatlıq idi, deyə bilmərəm. Hər halda, biz oradan gecə də zülümlə keçdiyimiz vaxtları xatırlayırıq.
İkincisi, bizim yol qıraqlarında bəzi məntəqələrin süni işıqlarla, bayağı formada bər-bəzəyə tutulmasını, bəzi yaşayış məntəqələrində isə necə deyərlər, göz-gözü görmədiyi, qu deyəndə qulaq tutulduğu diqqət çəkir. Bu da Azərbaycan regionlarının əslində böyük demoqrafik problemlərlə üz-üzə qaldığını göstərir. Məncə, regionlarımızın boşalması hələ isti prosesdir, ağrısını az sonra daha kəskin duyacağıq.
Ümumiyyətlə, bizdə qaranlıq magistral yollar həm sürücülərə, həm piyadalara qorxunc anlar yaşadır. Görəsən, neft milyardlarından bəh-bəhlə danışan Azərbaycanın heç olmazsa Bakı-Yalama, Bakı-Qazax, Bakı-Astara və Bakı-Horadiz istiqamətində 4 əsas yolunu işıqlandırmaq imkanları yoxdurmu? Niyə biz bunu eləyə bilmirik? Günah kimdədir? Axı turizmin imkanlarından, regional inkişafdan, geopolitik liderlikdən danışmaq bəs eləmir, bunu əməldə göstərmək, sözün bütün anlamlarında işıqlandırmaq lazımdır. Yoxsa əcnəbi Gürcüstandan ölkəmizə daxil olur və zülmətin içinə düşür. Sanki Cırtdanın nağılındasan, bilmirsən it hürən tərəfə gedəsən, ya işıq gələn tərəfə. Yollarımızda istiqamət göstərən işarə lövhələrinin azlığı da başqa problemdir. Bakıda “20 Yanvar” metrosu yaxınlığında Tiflis-Qazax yolunu göstərmişik, ancaq Qazax-Gəncə arasında Bakı istiqamətini yazmırıq. Sanki rəhbərlik bizim buradan çıxıb getməyimizdə maraqlıdır, qayıdıb gəlməyimizdə isə yox. Başa düşürəm, indi peyk-naviqasiya proqramları dövrüdür, ancaq hər kəsdə ağıllı telefon olmaya bilər. Ya da sürücü xam çıxar. Məsələn, bizim sürücü qayıdanda 3 dəfə səhv getdi. Bir dəfə hətta Ermənistan sərhədindən qayıtdıq, az qalmışdıq gedib İrəvanı biz də alaq – Lazımdan sonra.
Bir də Şəmkirdən Gürcüstan sərhədinə doğru bütün yolun dağınıq durumda olması diqqət çəkir. Hazırda orada yeni yolun çəkilişi işləri gedir. Haçan qurtaracaq, Allah bilir. Deməli, camaat azı bir neçə il də burada əzab çəkəcək. Oranın genişlənməsi başa çatanacan, Bakı-Gəncə yolu dağılar. Təəccüblüdür ki, son 20 ildə yol infrastrukturunun yenilənməsinə bəlkə 20 milyard dollar pul gedib, ancaq biz yenə yolsuz qalmışıq. Görəsən, bunun sonu olacaqmı? İpək yolundan, Çin-Avropa magistralından dəm vuran yoldaşlara da məsləhət görərdim Gəncə-Qazax yolunu gedib bizim tranzit potensialımızın gerçəklərini düşünsünlər. Sürət qatarları tısbağa ilə yarışan, avtomobil yolları Ayın səthini xatırladan bölgənin belə xülyaları azı gülməlidir.
Çin demişkən, hazırda bütün dünya orada yayılan ölümcül virusdan narahatdır. Hər dövlət sərhəd məntəqələrində ciddi karantin tədbirləri görülür. O cümlədən biz Gürcüstana keçəndə termal qurğunu alnımıza tutub yüksək temperaturumuzun olub-olmadığını yoxladılar. Qayıdanda isə Azərbaycan tərəfdə heç soruşan olmadı xəstəlik varmı. Asqırana sağlam ol deyən də yox idi, nəinki hansısa qurğu ilə istilik ölçən. Halbuki Gürcüstandan gələnləri əslində daha ciddi yoxlamaq lazımdır, çünki orada donuz qripi yayılması xəbərləri dolaşırdı. Səhiyyə Nazirliyi karantin tədbirlərini belə aparırsa, vay bizim halımıza. Yəqin arxayındırlar ki, Allah bizi qoruyacaq, axı dindar ölkəyik, tolerant və dözümlü xalqıq.
İndi söz əlaqədar təşkilatlarındır – Allah qorusun sizi də…
