Bəzən adam oturub düşünür ki, bunlar bizdən nə istəyirlər? Bir qəzetə, onun qurucusuna, sahibinə bu axmaq qəzəbin, nifrətin və tələbkarlığın səbəbi nədir?
Axı əslində qəzəbli və tələbkar biz olmalıyıq. Bu hakimiyyəti iqtidar edən indiki müxalifət, onun rəhbərləridir. 21 ildir iqtidara gələ bilməyən, hətta müxalifətdə normal qalmağı bacarmayan, narazı elektoratı boşuna ovunduran, aldadan, məğlubiyyətdən-məğlubiyyətə aparan bunlardır. Heydər Əliyevə, İlham Əliyevə uduzan, “mənəvi qələbə”lərilə xalqı özlərindən uzaqlaşdıran da gözəlim müxalifətdir. O zaman niyə bizi söyürsünüz, niyə bizdən az qala bütün məsələlərə görə sorumluluq tələb edirsiniz, hörmətli müxalifət rəhbərləri və onların ətrafındakılar?!
Yuxarıda sadaladıqlarımda – iqtidarı YAP-a verməkdən tutmuş, hakimiyyətə gələ bilməməkdə – “Yeni Müsavat”ın nə kimi rolu olub və ya var? 25 illik tarixində “Yeni Müsavat” daim müxalifətin yanında olub. 1993-2013-cü illər arasında keçirilmiş bütün növ seçkilərdə “Yeni Müsavat” müxalifətin ən ciddi, etibarlı müttəfiqi rolunu könüllü olaraq öz üzərinə götürüb. Bəzi hallarda müxalifətin yerinə vuruşub rejimlə. Bir sözlə, tam dəstək verib. Hər seçkidən sonra da bunun altını çəkmişik. Bu dəstəyə görə Rauf Arifoğlu iki dəfə türməyə düşüb, illərlə təqib olunub, əməkdaşları fiziki işgəncələrə məruz qalıb, ölkədən gedib (8 əməkdaş), redaksiyasına dəfələrlə basqın edilib, ofisi əlindən alınıb. Ölkənin ən qüdrətli nazirləri tərəfindən məhkəməyə verilib. Cəlal Əliyevlə, Ziya Məmmədovun oğlu ilə məhkəmə çəkişməmiz bu gün də davam edir. Buna baxmayaraq müxalifətə dəstəyi davam etdirir, geri çəkilmir, arxa çevirmir bu düşərgəyə.
R.Arifoğlu həm də sahibkardı. Qəzet, sayt onun biznesidi. O, öz biznesini təhlükəyə soxaraq bu gün də müxalifətin yanındadır. İstəsə, olmaz, bunun üçün onun əbədi öhdəliyi də yoxdu. İndiyədək müxalifətin içindən çıxmış başqa qəzet redaktorları kimi, o da qapını çırpıb gedər. Getmir, qalır, davam edir. Bu fədakarlığa görə təqdir olunmaq, təşəkkür almaq əvəzinə söyülür, təhqir olunur, cümlə-günahların baiskarı elan edilir. Hazırkı şəraitdə hakimiyyət perspektivi olmayan, iqtidarın ciddi basqısı altında inləyən, heç bir seçkili orqanda təmsiliyyətinə imkan verilməyən, pulsuz, kasıb, ruhdan düşmüş, yorğun siyasi düşərgəyə hələ də dəstəyini əsirgəməyən bir baş redaktor elə müxalifət tərəfindən hər gün, az qala 7/24 təhqirə, böhtana məruz qalır. Hər addımını təftiş edirlər.
Bu cür naşükür, yaxşılığa yamanlığı həyat tərzinə çevirmiş bir siyasi orqanizm düçar olduğu xəstəlikdən – uğursuzluqdan, perspektivsizlikdən xilas ola bilərmi? Mümkün deyil! Mümkün olmayacaq! Hakimiyyətə gəlmək üçün ağıl, strateji düşünmək bacarığı lazımdır. Boş-boş danışmaqla, facebookda pafos püskürməklə iqtidar olunmaz. Ən işıqlı, vicdanlı adamlara “satqınsan”, ən uğurlu layihəyə “hökumətə işləyir” çamuru atmaqla heç olunmaz. Bizim müxalifət isə özünün ən uğurlu, güclü layihəsini təpikləməklə məşğuldur. Biz hər gün müxalifətdən “yediyimiz” “təpiklərin” izini üstümüzdən silə-silə qəzet çıxarırıq. Bu azmış kimi, onları iqtidarın təpiyindən müdafiə də edirik.
Tutulan müxalifətçiləri unutmuruq, onların türmədən gələn hər bir xahişini, bəzən isə tələbini anındaca icra edirik. Ailələrinə həssasiyyətimiz də öz yerində. Siyasi məhbusların ailələrinin bir sözü iki ola bilməz “Yeni Müsavat”ın redaksiyasında. Amma bəzən görürsən ki, məşhur bir siyasi məhbusun yaxın dostu, onun hüquqlarını müdafiə komitəsinin sədri haqqımızda elə şeylər yazır, söyləyir, adam söz tapmır özünə təsəlli verməyə. Fikirləşirsən ki, axı son ilyarımda bu adamın bizdən etdiyi bütün xahişləri yüksək səviyyədə, anındaca yerinə yetirmişik. Belə deməyə, yazmağa əsası, haqqı yoxdur. Amma edir, yazır, pislik püskürür üstümüzə hər fürsətdə… Bu, artıq adı elmə məlum olmayan xəstəlik növüdür. Məncə, psixoterapevtlər bu istiqamətdə ciddi araşdırmalar aparsalar, yəqin, yeni kəşflərə imza ata bilərlər…
***
Heydər Əliyevi hakimiyyətə gətirənlər, az qala yalvarıb Bakıya çağırıb kreslosunu ona təqdim edənlər, bir debil polkovnikin qorxusundan qadın paltarı geyib Bakıdan qaçanlar, illərlə ortalıqda görünməyənlər, sonra da gəlib 10 il parlamentdə deputat qismində təmsil olunanlar bu gün Rauf Arifoğlunu hakimiyyətə işləməkdə suçlayır. Xalq, ölkə və tarix qarşısında cinayətə bərabər əmələ imza atanlar bu işin fakturasını bir qəzet redaktorunun üstünə yükləmək istəyirlər. Müqavimət göstərəndə də daha betər həyasızlıqla üzləşirik.
***
Əli Kərimlini hardasa başa düşürük. Adam ruh xəstəsidir. Manyakdı. Normal əxlaqa, tərbiyəyə sahib olsaydı, zombilərinə bizim yaşlı valideynlərimizi söydürməzdi. Bu azmış kimi son günlər redaksiyaya zəng vurdurub bizi təhqir etdirir. Halbuki, iqtidar bunun özünü, ailə üzvlərini televiziyaların efirindən təhqirlərə məruz qoyanda, cinsi azlıqları Əli Kərimlinin müdafiəçiləri kimi cəmiyyətə təqdim edəndə AXCP sədrini müdafiə etmişik. Bunun yolverilməz olduğu haqda müdafiə məqalələri, köşələr yazmışıq. Həmçinin rəhbərlik və nəzarət etdiyi qəzetin rəhbərlərinin məişət pozğunluğunun ört-basdır edilməsi üçün bizdən dəstək istəyəndə əsirgəməmişik.
Amma Ə.Kərimlinin bu manyaklığının arxasında duran hiyləgər və abdal plan da var. O, müxalifətin iqtidarı olmaq istəyir – nə qədər gülməli səslənsə də, yeganə olaraq belədir. Amma bu məqsədinə varmaq üçün qarşısında “Yeni Müsavat”ı və Rauf Arifoğlunu maneə görür. Düşünür ki, qəzet və onun rəhbəri olmasa, Müsavatı, köhnə və yeni başqanını sözün siyasi mənasında yeyib bitirər, sıradan çıxarıb müxalifətdəki iqtidarını bərqərar edər. Bu ssenarinin ardı da var: Əli Kərimli düşünür ki, müxalifətin şəriksiz lideri olduqdan sonra hakimiyyət onunla danışıqlara getmək, masa arxasında əyləşmək məcburiyyətində qalar. Bu ağılsızca planını həyata keçirmək üçün də bizə qarşı savaş açıb. “Yeni Müsavat”ı, R.Arifoğlunu facebookda qurduğu söyüşcül və əxlaqsız şəbəkə vasitəsilə ictimai qınaq hədəfinə çevirmək, insanların beyninə Rauf bəyin iqtidara satıldığını yeritmək, bununla onu və “Yeni Müsavat”ı müxalifətçi yarlığından məhrum etmək, İsa Qəmbərin, Müsavatın hakimiyyətə satılmış qəzetin ümidinə qaldığı rəyi yaratmaq, axırda da öz qəzetini, onun rəhbərliyini “Yeni Müsavat”ın və R.Arifoğlunun ictimai rəydəki boşalan yerinə gətirməklə həyatının layihəsini yekunlaşdırmağı hədəfləyir.
Bu işdə ona bəzən müəyyən müsavatçılar da dəstək verir. Kərimli cəbhəsindən bizə tərəf atəş açan bir sıra partiyadaşımızın bu hərəkətlərini üzülərək seyr etməkdəyik. Dərd burasındadır ki, Ə.Kərimlinin bu məkrli planına ara-sıra partiya rəhbərliyində təmsil olunanlar da qoşulur – bilərəkdən, amma istəməyərək. Özləri ilə psixoloji müharibə apara-apara bir də görürsən ki, kürəyimizə dost bıçağı sapladılar. Anlamırlar ki, “Yeni Müsavat” kənara çəkilsə Ə.Kərimli və onun “apaçiləri” ilə üz-üzə qalacaqlar. Və bu döyüşdə son qələbə kimin olacaq, zatən məlum…
***
Bu günün müxalifəti sabahın iqtidarıdı – adətən belə deyirlər. Amma bu ölkənin sabahının necə olacağı sual altındadır. Çünki bir məmləkətin sabahını aydınladacağını iddia edənlərin özlərinin ruhu qaranlıq içində itib-batır. Onları iqtidardan fərqləndirəcək keyfiyyətlər sürətlə yoxa çıxır. Hakimiyyət perspektivi azaldıqca demokratlıqları da nəhəng dağ arxasında batmaqda olan Günəş kimi saralıb-solur. Diktatora çevrilir müxalifət rəhbərləri. Müxalifətin diktatorlarının əhatəsində və əlində qalmışıq. Təkcə biz yox – cəmiyyətin və müxalifət düşərgəsinin bütün ağlı başında olan, abırlı kəsimi bu dərddədir.
***
Şair Əli Kərimin məşhur şeiri var: “Sən mənim qədrimi biləsən deyə, bu cavan yaşımda ölümmü indi…”
Hətta, iraq olsun, bu yolda özümüzü öldürsək də, bəzi müxalifətçilər, QHT-çilər deyəcək ki, iqtidara işləmək üçün özlərini öldürdülər. Vəziyyət bu qədər gülməli və ağlamalıdı…