Media
“Soros uşağı” Nikol Paşinyanın Rusiya prezidenti qarşısında boynubükük oturuşuna fikir verdinizmi? 44 günlük müharibəyədək üzünü Qərbə çevirib Putinə kəllə atan “baş nazir” indi mövcudluğuna görə qarşısındakına borclu olduğunu anlayıb. Hətta seçkilərdən sonra həyata keçirilən bu səfər “Vladimir Vladimiroviç, etiraz etmirsinizsə, baş nazir kimi komanda yığım” xahişini səsləndirmək məqsədi daşıyırdı sanki. Atasından “şirinquş” istəyən uşağı xatırladırdı görünüşü, danışığı ilə…
Özü də bu görüşə gedərkən Paşinyanın başına qaynar su ələnmişdi, deyə də bilərik. Həmin gün Azərbaycan Prezidenti Xankəndinin də daxil olduğu Qarabağ və Şərqi Zəngəzur iqtisadi zonalarının yaradılması barədə sərəncam imzalamışdı! Açması bu idi ki, “Nikol, özünü ora-bura vurma, mənası yoxdur, prosesləri diktə edən Azərbaycandır!” Müharibə günlərində az qala şamanlardan da kömək istəyən Ermənistan rəhbərliyi 7 iyulda da boynunu büküb Rusiya prezidentinin onu, ölkəsini xilas etməsini istədi görüşün publikaya açıq hissəsində.
Hələ Paşinyan Moskva yolçuluğunda ikən Rusiya Prezidentinin mətbuat katibi Dmitri Peskov keçiriləcək görüşdə Rusiya sülhməramlılarının Ermənistan-Azərbaycan sərhəddində yerləşdirilməsini nəzərdə tutan sənədin imzalanacağı barədə məlumatı təkzib etdi. Ermənistan çox çalışır ki, növbəti dəfə sərhəddə gərginlik yaratsın və Rusiyanın Gümrüdəki hərbi kontingentini Azərbaycanla sərhədboyu yerləşdirsin. Xüsusilə də Azərbaycan Prezidentinin Şərqi Zəngəzurla bağlı sərəncamından sonra düşmən çaşqın duruma düşüb. Özləri də etiraf edirlər ki, Şərqi Zəngəzur varsa, demək Qərbi Zəngəzur da var və günün birində “Dəmir yumruq” sahibi “Sünik cəhənnəmə getdi” deyib də, tarixi Azərbaycan torpaqlarına nəzarəti təmin, tarixi ədaləti bərpa edər.
Kəlbəcər və Tovuz istiqamətində atəş səslərinin eşidilməsi, davamlı təxribatlar məhz buna hesablanıb. Rəsmi İrəvan istərdi ki, hətta fransız hərbi birliklər onun sərhədlərini qorusun, amma Moskvanın “gözlərini ağartması”nın ardınca bu mövzunu çox açıb-ağartmadı, sonda üzünü Kremlə çevirdi. Əslində Putinin Paşinyana gerçək münasibəti onunla salamlaşma-qucaqlaşma səhnəsindən də aydın göründü. Buna “Xala xətrin qalmasın” qucaqlaşması da demək olardı, hətta özü demişkən, damarlarında erməni qanı axan Lavrovla Türkiyənin baş diplomatının Antalya görüşündəki qucaqlaşma ilə müqayisə olunmayacaq qədər qeyri-səmimi idi bu görüş…
Baş nazir səlahiyyətlərini götürüb də, “xeyir-dua” almağa gedən bu adam bilmirdi Vladimir Putinə necə xoş gəlsin. Kapitulyasiyaya imza atdıqdan sonra üzləşdiyi ittihamlardan xilas olmaq üçün Rusiyanı satan, bu ölkənin silahlarını, hətta 10 faizi partlayan “İskəndər-M”ini aşağılayan Nikol fərqli cildə girmişdi, “keç günahımızdan, bizi xilas elə”, yalvarışlarına köklənmişdi. Axı bundan əvvəl KTMT də dəfələrlə Ermənistanın kömək təklifinin qarşılığında onu “burnundan” geri itələmişdi. Üzvü olmadığı bir təşkilatda belə, Azərbaycanın mövqeyi və rolu üzv Ermənistandan qat-qat üstündür, bunu Paşinyan da bilir…
Nikol çox həyəcanlı idi, hətta ötən görüşlərdəkindən də çox. Bu müddətdə nələr olub, qısaca xatırlayaq: Azərbaycan öz sərhədlərini əzmlə qoruyur, ona görə də Paşinyan Putinə “yaxşı olmayan xəbərlər” haqda şikayətləndi, “təhlükəsizliklə bağlı saatları tutuşdurmağı” təklif etdi. Azərbaycan və Türkiyə prezidentlərinin Şuşa Bəyannaməsi ermənilərin kürkünə birə salıb. Və Putin-Paşinyan görüşünün keçirildiyi gün Xankəndi, Xocalı, Xocavəndin yer aldığı Qarabağ iqtisadi zonası və Şərqi Zəngəzurla bağlı tarixi fərman! Bu, bilirsiniz, nəyi yada salır: vaxtilə Azərbaycan Prezidenti, Valday Diskussiya Klubunda elə prezident Putinin iştirak etdiyi tədbirdə “Dağlıq Qarabağ Azərbaycandır və nida işarəsi!” demişdi. 44 günlük zəfərin sonunda Putin də “Dağlıq Qarabağ Azərbaycanın ayrılmaz hissəsidir” söylədi. Yəni söhbət keçmiş Dağlıq Qarabağdan gedir, indi, sadəcə, Qarabağ var. Prezident Putinin Paşinyanın dediklərinə məhəl qoymaması həm də o demək idi ki, nağılları bitirmək lazımdır, Zəngəzur dəhlizi açılmayacaqsa, o halda tezliklə Qərbi Zəngəzurun xiffətini çəkəcəksiniz!
Erməni şivəni başlayıb yenə. Armenian Report saytından, Romella Mnatsakanyan məqaləsindən oxuyuruq: “Putin Ermənistana yenə də xəyanət etdi, ölkəmizə qarşı yeni təxribatların həyata keçirilməsinə ”yaşıl işıq” yandırdı. Bunu Bakıda da başa düşdülər. Paşinyanın Moskvaya getdiyi gün İlham Əliyev Azərbaycan Respublikasının iqtisadi rayonlara yeni bölünməsi haqqında fərman imzaladı. Və əsl partlayan bomba bu idi.
Yeni qərara əsasən, “Artsax”ın (Laçın və Kəlbəcərdən başqa) rayonları ayrıca rayona daxil edildi. Laçın və Kəlbəcərdən isə “Şərqi Zəngəzur” iqtisadi rayonu quruldu. Bu ad çox bəlağətlidir. Düşünürəm ki, şərq varsa, qonşularımızın (siyasi və sosial səviyyələrdə) Syunik üçün dedikləri “Qərbi Zəngəzur” da var. Beləliklə, “Bayraktarlar”ın Stepanakert səmalarında görünəcəyi günə hazırlaşmalısınız və şəhərə Azərbaycan, Türkiyə, Pakistan əsgərləri girəcəklər. Və Rusiya yenidən susacaq”.
Türkoloq Varucan Geramyan da təşviş içində “Şərqi Zəngəzur varsa, Qərbi Zəngəzur da var” şivəni qoparıb.
Təbii ki, Zəngəzurun şərqi də, qərbi də var, kim deyir yoxdur?! Bu kimi hay-küylə Ermənistan növbəti dəfə vədinə xilaf çıxır, anlaşmanı pozmaq istəyir. Odur ki, tarixi ədalətin bərpası üçün bütün şərtlər yetişib. 1920-ci ildə qoparılmış Zəngəzurun qaytarılması tarixi zərurətə çevrilib. Belə fürsətlər yüz ildə bir dəfə ələ düşür. Azərbaycan Respublikası Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin hüquqi varisidirsə, ilk Cümhuriyyətimizin sərhədlərinin demarkasiya və delimitasiyası aparılmalıdır! 1921-ci ildə hətta Fransa qəzeti Zəngəzurun ermənilərə verilməsini manşetə çıxarmışdı…
Ali Baş Komandanımız sözünü deyib, bundan sonra durdu yox, hər birimizin hədəfi Zəngəzur olmalıdır! Bizə ermənilərin nəzarətində olan dəhliz yox, dədə-baba torpaqlarımız lazımdır!..
