Ermənistan ordusu növbəti yüksəkliyi əlində saxlaya bilməyib, top-tüfəngini postlarda buraxaraq üzbəüz dağın arxasına çəkilmişdi. Bir az əvvəl səngimiş ağır döyüşdə...

Şər qarışırdı. Yer üzünün yeddi rəngi yavaş-yavaş iki rəngin – bozun və qaranın bətninə köçürdü. Bircə bədirlənmiş Ay suları lal...

»Bəşər tarixindən, yaranışdan üzü bəri insanlar ədalət axtarırlar, onun uğrunda mübarizə aparırlar. Amma bu mübarizə insanlar ədalətsizliklə rastlaşan zaman aparılır».

18-ci əsrin sonlarında, təxminən 1789-90-cı illərdə Afrikanın cənubunda — Cənubi Afrika Respublikasının (CAR) indiki Kap əyaləti ərazisində yerli xalqlardan olan...

Azərbaycanda çoxlu məbədlər. Və bu məbədlərin də baş məbədləri var. Məsələn, elmimizin baş məbədi Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasıdır.

Hər kəsin cənazəsinin ağırlığı onun ürəyində qalan arzular qədərdir. Məmməd Aslanın ən böyük arzusu Kəlbəcərə qayıtmaq idi.

Təsəvvür elə ki, hər şeyi bilirsən. Havanın necə olacağını, hansı təbii fəlakətlərin baş verəcəyini. Kitablar maraqsızdı səninçün, çünki içində nə...

Yayda evimizin damında oturub sərin küləkdə dəniz kimi dalğalanan yaşıllıqlarını seyr etməyə böyük şəhərimiz var idi.

Yayda evimizin damında oturub sərin küləkdə dəniz kimi dalğalanan yaşıllıqlarını seyr etməyə böyük şəhərimiz var idi.

Bir də başını qaldırdı ki, yanında kimsə yoxdu. Əvvəl azca narahat oldu.

(Hekayə) Rüstəm müəllim elmlər doktoru, professor idi. Uzun illər idi ki, Tibb Universitetində dərs deyirdi. Minlərlə həkim yetişdirmişdi bu illər...

Bu günlərdə APA Holdinqin qapısında aktyor Vidadi Həsənovla qarşılaşdım. O Vidadi Həsənovla ki, ekranda yaratdığı adi epizodik rolu da baş...

Nə vaxtsa çox sevdiyim bir qadını hündür hasarın üstündə gördüm. Hasar çox hündür idi. Qırmızımtıl daşdan hörülmüş uzun, hündür hasar.

Hamının başı oğurlamağa qarışır. Böyüklər böyüklərdən, böyüklər uşaqlardan, uşaqlar böyüklərdən, uşaqlar uşaqlardan, hətta oyuncaqlar oyuncaqlardan oğurlayır.

(Hekayə) - Bu gün nə yemək istəyirsən? - Nə bilim. Nə hazırlaya bilərsən? - Nə istəsən. - Özün bir şey...

Sən demə, bütövlükdə dünyanın ən müqəddəs əşyası saatdır əslində. Mən bunu evdə sakitcə oturub saatı müşahidə edərkən anladım.

İlqar Rəsul (Hekayə) Həsən ölürdü. Canı ağzından çıxhaçıxda qonşu Əhməd gəldi ki, bəs maşın yenə işə düşmür, “sən allah, gəl...

O, cəbhədən qayıdandan sonra bir də heç vaxt ayaqqabı almadı. Saatı da sağ qoluna bağlamalı oldu. Əslində ona saat lazım...

Tut fəsli məhəlləmizin uşaqları üçün həm də birlik, bərabərlik, şənlik zamanı idi.

Ölənə qədər dayanmadan yalnız alın yazımızı oxuyuruq hamımız. Çünki hamımızın ölənədək abunə olduğumuz yeganə mətn alın yazısıdır. Nə fərqi var...

Orta məktəb də həyat kimidir… Əvvəl sən zəng çalırsan, sonra sənə zəng çalırlar… Yəni zənglə başlayır, zənglə də qurtarır… Bizim...

İlqar Rəsul yazır… Özünü saxlaya bilməyib velosipedini ofisin qarşısında dayanmış maşınlardan birinə çırpdı.

  İlqar Rəsul yazır Nənəmi hamıdan çox mən istəyirdim. Elə o öləndə də hamıdan çox mən ağlamışdım. Ölümündən bir müddət...

  Dözməyib oynamağa başladı. Az sonra taksi sürücüsü də ona qoşuldu. Sonra da oğlu. Otaqda onlardan başqa heç kim yox...

  Sənin heç şəhərin bombalandımı? Sən heç mərmilərin altında evinizə tərəf anana qaçdınmı?

  Səhər Qara qaya deyilən istiqamətdə qətliamdan xilas olmaq üçün Ağdama tərəf gələn xocalıları xilas edərkən qonşumuz Dudu həlak oldu.

Sənin həsəd apardığın xoşbəxtliklər Yer üzündə nə fərdi, nə də kollektiv xoşbəxtlik yoxdur. Sadəcə xoşbəxt anlar var.

  Qazana baxırdı. Pıqqapıq qaynayırdı. Əynində yalnız ağ kətan köynək vardı. Nə altda, nə də üstdə başqa heç nə. Saçları...

  On beş il əvvəlin söhbətidi. Bir dostumun toyu olacaqdı. Oturub söhbət edirdik. Nə köməyim dəyə biləcəyini soruşdum.