Media
Əsil tixac yerin üstündə yox, altındadır. Deyəcəksiniz ki, “saatlarla tixacda qalmaqdan, baş verən avtomobil qəzalarından cana gəlmişik. Olan, qalan əsəblərimiz də yollarda xarab olub”. Sizinlə razıyam. Gəlin, bir də yerin altını görün. Yerin altını deyəndə, metronu nəzərdə tuturam.
Hər səhər işə tələsən qara camaatın minik vasitəsini deyirəm.
Asan iş deyil. Minlərlə insanla ağız-ağıza virusu ötürərək dayanmaq, yaşamağa çalışmaq, nəfəs darlığı yaşamaq… Hələ qapının yanındasansa, vay halına. Sənin suyunu elə sıxacaqlar ki, yaşamağına nifrət edəcən. Bu, vaxt qapılar bağlanmağa çalışacaq ki, o da bağlansa…
Hə, birdə eşidirsən ki, kimsə yüksək səslə deyir: ”Qapını buraxın, qapını buraxın, qatarı gecikdirməyin”. Onda lap pərt olub cücəyə dönürsən ki, bütün hirsli baxışlar sənə köklənib. Birtəhər, hec nə olmamış kimi yola düzəlirsən.İ ndi gəl nəfəs al, görüm necə alırsan?
Elə nəfəsini almasan, yaxşıdır. Öz aramızdır. Viruslar göydə uçur, nə uçur. Asqıranı, öskürəni, qripliyəni görəndə deyirsən ki, qoy elə nəfəsimi saxlayım, virus tutmasın məni. Elə bunu fikirləşə- fikirləşə çatırsan, düşəcəyin ünvana. Amma baxırsan ki, bəyaq qapıda idin. İndi isə qısılıb, bir tərəfə düşünürsən ki, burdan çıxdın ha….
Düş görüm necə düşürsən? Bacarana can qurban .Yavaş-yavaş , qorxa-qorxa çıxmağı bacarırsan. Bacarmadınsa, batdın e “Şamaxı batan kimi”.
Kimdi sənə, xüsusi yol verən. Ölüm, qalım mübarizəsindəsən, sanki.
Deyərdim ki, mübariz xalqın nümayəndələri kimi artıq bu vərdiş halını alıb. Bu, bizi qorxutmur. Əksinə möhkəmləndirir.
Onu da deyim ki, müsəlmanlar içində rahat yaşayan da bizik .Təki axırımız xeyir olsun.Ümid, insanda ən sonda ölür.Hər şeyin gözəl olacağı ümidi ilə…
Mehin Mehmanqızı
